haha świateczna konfeska :)
Moje najczęstsze kłamstwo brzmi: "Nie miałam czasu". Używam go stosunkowo często, ale nigdy w ważnych sprawach. Przyznaję, czasami "nie mam czasu" umyć naczyń zaraz po skończonym posiłku, "nie mam czasu" zadzwonić do kogoś w błahej sprawie lub "nie mam czasu" na inne trywialne sprawy. Wszystko to oczywiście za sprawą książek. Niesamowite historie, zwroty akcji oraz miłosne uniesienia tak mnie potrafią pochłonąć, że zapominam o całym świecie i wtedy "brakuje mi czasu".

Drugie miejsce na mojej liście grzeszków to zwrot "Nie chcę się kłócić". Zabawne, ale używam go najczęściej właśnie wtedy, kiedy nie zgadzam się z kimś i z chęcią bym polemizowała. Natura obdarzyła mnie dużym temperamentem więc staram się poskramiać go i ten zwrot nieco mi pomaga, chociaż najczęściej prowadzi po prostu do przełożenia dyskusji na dany temat.

Trzecie najczęstsze kłamstwo wypowiadane przeze mnie to "Życie". Zwrot niby sam w sobie nie jest kłamstwem, ale niewłaściwie użyty staje się jednym z najbrzydszych... . Dawniej często go używałam, teraz za sprawą wieku odszedł nieco na bok. Ten zwrot był w moim słowniku zawsze zakończeniem dyskusji lub narzekań mojego rozmówcy. Ktoś mówił "Boli mnie...", odpowiadałam "Życie". "Nie wyszło mi to czy tamto" - "Życie". Odpowiedź choć w tym kontekście była kłamstwem, bo przecież to nie życie jest temu winne, skutkowała zawsze. I irytowała wielu, uwierzcie :)

haha świateczna konfeska :)
Moje najczęstsze kłamstwo brzmi: "Nie miałam czasu". Używam go stosunkowo często, ale nigdy w ważnych sprawach. Przyznaję, czasami "nie mam czasu" umyć naczyń zaraz po skończonym posiłku, "nie mam czasu" zadzwonić do kogoś w błahej sprawie lub "nie mam czasu" na inne trywialne sprawy. Wszystko to oczywiście za sprawą książek. Niesamowite...

Tak, wiem. - Często tak mówię, jak ktoś mi coś tłumaczy, a ja nie wiem, nie rozumiem, ale żeby się nie zbłaźnić mówię "tak, wiem". Wiecie o co chodzi, co nie? ;-)))

Tak, wiem. - Często tak mówię, jak ktoś mi coś tłumaczy, a ja nie wiem, nie rozumiem, ale żeby się nie zbłaźnić mówię "tak, wiem". Wiecie o co chodzi, co nie? ;-)))

Kłamstwo, które najczęściej powtarzam to: "Przepraszam, nie mogłam odebrać". Bardzo nie lubię przerywać rozpoczętych czynności. Nie lubię porzucać gotowania w połowie, nie lubię odrywać się od wciągającej lektury, nie lubię zatrzymywać oglądanego filmu. Czasami też po prostu nie mam nastroju na rozmowę z daną osobą. Kiedy w takich chwilach dzwoni telefon zwykle decyduję się go zignorować. To grzech, który niestety popełniam bardzo często. Potem muszę jednak oddzwonić i zwykle rozpoczynam formułką: "Przepraszam, nie mogłam odebrać". Mój klasyk.

Kłamstwo, które najczęściej powtarzam to: "Przepraszam, nie mogłam odebrać". Bardzo nie lubię przerywać rozpoczętych czynności. Nie lubię porzucać gotowania w połowie, nie lubię odrywać się od wciągającej lektury, nie lubię zatrzymywać oglądanego filmu. Czasami też po prostu nie mam nastroju na rozmowę z daną osobą. Kiedy w takich chwilach dzwoni telefon zwykle decyduję się...

„Tak, tak, rozumiem.” Nie wiem dlaczego przytakuję, skoro tak naprawdę ni w ząb nie rozumiem o czym ktoś do mnie mówi i co autor miał na myśli. To silniejsze ode mnie i wcale nie śpieszy mi się do odkręcenia tej sytuacji.
„Nie, wcale nie jest tak źle. Nawet mi się podoba.” Nie potrafię powiedzieć ludziom, że coś ,nad czym pracowali, nie do końca wyszło. Pewnie lepiej byłoby, żeby dowiedzieli się prawdy i zazwyczaj staram się delikatnie wskazać im błędy, ale najczęściej bardziej zależy mi, żeby ich nie zdołować i kłamię.
„Wszystko będzie dobrze” nie tyle jest kłamstwem, co życzeniem, w które sama wiele razy chciałabym wierzyć.

„Tak, tak, rozumiem.” Nie wiem dlaczego przytakuję, skoro tak naprawdę ni w ząb nie rozumiem o czym ktoś do mnie mówi i co autor miał na myśli. To silniejsze ode mnie i wcale nie śpieszy mi się do odkręcenia tej sytuacji.
„Nie, wcale nie jest tak źle. Nawet mi się podoba.” Nie potrafię powiedzieć ludziom, że coś ,nad czym pracowali, nie do końca wyszło. Pewnie lepiej...

Chyba, każdy się ze mną zgodzi, że to z czasów szkoły, obojętnie jakiej, i kiedy, i z którego pokolenia jest nadal aktualne i sprawdzone.
-Jak tam w szkole?
-Dobrze.
The END.

Chyba, każdy się ze mną zgodzi, że to z czasów szkoły, obojętnie jakiej, i kiedy, i z którego pokolenia jest nadal aktualne i sprawdzone.
-Jak tam w szkole?
-Dobrze.
The END.

-Coś się stało?- pyta ktoś mnie gdy jestem wyraźnie bez humoru
-Nie.

Inna sytuacja. -Jesteś na mnie obrażona?Coś zrobiłem źle?
-Nie. Daj mi spokój. Nie chcę z tobą rozmawiać- odpowiada dziewczyna wyraźnie obrażona.
A gdy się nie chciało iść do szkoły to ,,gardło mnie boli''.

-Coś się stało?- pyta ktoś mnie gdy jestem wyraźnie bez humoru
-Nie.

Inna sytuacja. -Jesteś na mnie obrażona?Coś zrobiłem źle?
-Nie. Daj mi spokój. Nie chcę z tobą rozmawiać- odpowiada dziewczyna wyraźnie obrażona.
A gdy się nie chciało iść do szkoły to...

"Tak, cieszę się", ewentualnie cała gama kłamstewek o tym, że czuję się okej czy o tym, że jest w porządku.

"Tak, cieszę się", ewentualnie cała gama kłamstewek o tym, że czuję się okej czy o tym, że jest w porządku.

Najczęściej używane przeze mnie kłamstewko to "nie mam czasu". Zawsze się tak wykręcam, czas zazwyczaj jest, natomiast to wytłumaczenie na brak chęci i niezorganizowanie się ....

Najczęściej używane przeze mnie kłamstewko to "nie mam czasu". Zawsze się tak wykręcam, czas zazwyczaj jest, natomiast to wytłumaczenie na brak chęci i niezorganizowanie się ....

- Ładna bluzka.
- Oj, to taki staroć, od dawna leżała w szafie.

W rzeczywistości kupiłam ją wczoraj...

- Ładna bluzka.
- Oj, to taki staroć, od dawna leżała w szafie.

W rzeczywistości kupiłam ją wczoraj...

W moim przypadku to chyba "nie mam już siły" wynikające z lenistwa, ciągnące za sobą stwierdzenia: "zrobię to później/wieczorem/jutro/w weekend".
Ale obiecuję, że "od poniedziałku" przestanę kłamać.

W moim przypadku to chyba "nie mam już siły" wynikające z lenistwa, ciągnące za sobą stwierdzenia: "zrobię to później/wieczorem/jutro/w weekend".
Ale obiecuję, że "od poniedziałku" przestanę kłamać.